وصیت نسبت به زاید بر ثلث
وصیت به زیاده بر ثلث ترکه نافذ نیست مگر با اجازه وراث و اگر بعض از ورثه اجازه کند فقط نسبت به سهم او نافذ است. «اجازه وارث»، در زمان حیات موصی کفایت میکند، اگر چه در زمان حیات موصی ورثه مالک نبوده است، ولی حق او به ترکه تعلق گرفته است. از نظر برخی از فقها، هر گاه ورثه بر اجازه خود باقی بمانند احتیاج به اجازه مجدد ندارند ، زیرا اجازه بطور مستمر باقیست، مانند آنکه پس از فوت اجازه داده شده باشد .
اجازه ورثه نسبت به مازاد بر ثلث عبارت از امضا و تنفیذ وصیت است و رضایت باطنی به تنهایی کافی نیست بلکه باید به لفظ یا فعلی که کاشف اجازه است اعلام گردد.
زمان معتبر در « مقدار ترکه » جهت تعیین ثلث آن، هنگام وفات است؛ نه در زمان وصیت و نه در مدت زمان میان وفات و وصیت
بر همین اساس ماده ۸۴۵ قانون مدنی بیان می دارد:
« میزان ثلث به اعتبار دارایی موصی ، حین وفات معین می شود نه به اعتبار دارایی او درحین وصیت. »
در وصیت لازم نیست موصی قصد نماید که (موصی به ) از ثلث او احتساب شود ، بلکه هر وصیتی بنماید از ثلث محسوب می گردد.(مگر واجبات شرعی، تأدیه دیون و واجبات مالی مذکور در ماده ۸۶۹ ق.م )
ماده ۸۴۷ قانون مدنی :
(اگر (موصی به) کلی باشد تعیین فرد با ورثه است مگر این که در وصیت طور دیگری مقرر کرده باشد.)
هرگاه ورثه زاید بر ثلث را اجازه دهند؛ آنگاه پس از اجازه ادعای کمی مقدار (موصی به ) را مطرح نمایند و اینکه (موصی به) بیشتر از آنچه گمان میکردند میباشد:
1. چنانچه وصیت به عین معین باشد این ادعا پذیرفته نمیشود. (ادعا مسموع نیست)
2. اگر وصیت به جزء مشاع از ترکه، مانند نصف باشد ، ادعای آنها با یک قسم قبول می شود(اصل عدم زیادی مال)
برای اطلاعات بیشتر درباره ارث و وصیت ، با مشاوران و وکلای سودا اندیشان ستاره در ارتباط باشید.